Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις τῆς Παράλου ἀφικομένης νυκτὸς
ἐλέγετο ἡ συμφορά, καὶ οἰμωγὴ ἐκ τοῦ Πειραιῶς διὰ τῶν
μακρῶν τειχῶν εἰς ἄστυ διῆκεν, ὁ ἕτερος τῷ ἑτέρῳ παραγ-
γέλλων. (Ξενοφών, Ελληνικά:[2.2.3] )
Το sequel της ταινίας μου πολύ αργεί να βγει…
Τα Όσκαρ, η εταιρεία μου κι ο κόσμος μέ πιέζουν!
Κι απ’το επίνειο του μυαλού ακούγεται οιμωγή
γιατί οι ιδέες στέρεψαν και πια μέ περιπαίζουν:
Η μια ντυμένη φύλακας μουσείου που’χει πιει
σαν τον αλήτη -μα ένστολη- στην έκθεση γυρίζει,
η άλλη σαν πολιτικός που »δίνει μάχη» (Ποιοι
αλήθεια τόν πιστέψανε;) το μέλλον καθορίζει…
Η τρίτη σβήνει μοναχή, με τ’άστρα συντροφιά.
Ιδέα ολόγλυκη, αγνή, γιατί μ’εγκαταλείπεις,
εμέ, που κάνω ποίηση την κάθε ακεφιά
κι ενώνω με λεπτή κλωστή δεσμά χαράς και λύπης;
Το sequel της ταινίας μου φοβάμαι δε θα βγει…
Κανένας δε μού ζήτησε σενάριο και ρόλο.
Και άλλωστε -αχ, θα ξύσουμε παλιότερη πληγή!-
ποιος θα ζητήσει sequel για το »Μεγάλο Κώλο»;
21/9/2010
re paidia ego ena kolo epsaxna kai irtha edo
ti einai afto? pou einai oi koloi? voitheia!